Zaterdagochtend, vroeg uit de veren. Terwijl de meeste mensen nog met slaperige ogen aan hun koffie zaten, stonden de jongens van Sparta JO11-1 al scherp op het veld in Enschede, klaar voor hun eerste officiële wedstrijd van het seizoen tegen Victoria ’28. Een spannende dag: het was de vuurdoop van het nieuw samengestelde team, dat na een pittige selectieronde vol vertrouwen de competitie in stapte.
Nog voor de aftrap gebeurde er al iets opmerkelijks. Trainer Kik, altijd op tijd, was dit keer nét iets later. De oorzaak? Een lekke band. Maar zoals het een echte professional betaamt, wist hij alsnog op tijd bij het veld te staan — nét voordat de bal ging rollen. Coach Ron had ondertussen het team rustig klaargestoomd. Hij nam de jongens nog even kort apart om de afspraken en spelregels helder te maken. Geen lange speeches, gewoon duidelijk: goed samenspel, scherp zijn, en vooral… plezier maken.
Toen het fluitsignaal klonk, begon Victoria ’28 sterk. De thuisploeg liet zien dat ze goed konden combineren en zette Sparta in de beginminuten onder druk. Maar dat duurde niet lang. Zodra Sparta eenmaal in haar ritme kwam, ging het snel. Héél snel.
De openingstreffer kwam van Hugo, die met een slimme actie iedereen verraste. Hij zag de rug van een verdediger van Victoria vrij staan en gebruikte hem op geniale wijze als kaatsbord. De bal stuiterde perfect terug en Hugo schoot hem keihard binnen: 0-1. Het ijs was gebroken.
Niet veel later was het weer raak. Rond de zestien kreeg Dex de bal aangespeeld en met een strakke pass bediende hij opnieuw Hugo. Die twijfelde geen moment en plaatste de bal laag in de linkerhoek: 0-2. Het vertrouwen groeide met de minuut.
Liam, die op het middenveld flink wat fysieke duels te verduren kreeg, besloot zich niet klein te laten krijgen. Met een krachtige actie dwars door het centrum liet hij zijn tegenstanders achter zich en knalde Sparta naar 0-3. Dat was zijn revanche — en wat voor één.
De 0-4 zorgde even voor wat ophef. Keje controleerde de bal bij zijn aanname, waarbij volgens sommige toeschouwers sprake was van hands. Maar de scheidsrechter liet doorspelen. De aanval liep door via Dex, die met een prachtige volley over de keeper raak schoot. Ondanks wat gemopper bleef het doelpunt staan.
Voor rust viel ook de vijfde treffer. Hugo stak de bal loepzuiver diep, Keje nam hem perfect mee en rondde kalm af: 0-5. Een droomstart voor Sparta, dat met opgeheven hoofd de kleedkamer in ging.
Na de pauze kantelde het spelbeeld. In het derde kwart leek de energie wat weg te zakken bij de Rotterdammers. De puf was eruit, de benen werden zwaar. Victoria voelde dat er iets te halen viel en begon aan een indrukwekkende inhaalrace. Een van hun spelers dribbelde zich langs maar liefst zes Spartaanse verdedigers – een zeldzaam staaltje techniek – en scoorde de 1-5. Niet lang daarna lag ook de 2-5 erin, en Sparta begon even te wankelen.
Gelukkig herpakte het team zich snel. Met fris elan bouwde Sparta weer aan een aanval, die uiteindelijk leidde tot de 2-6. De wedstrijd leek beslist. Toch bleef Victoria vechten en werd het publiek op het eind getrakteerd op misschien wel het mooiste moment van de ochtend: een omhaal van de thuisploeg die perfect in de kruising belandde. Een wereldgoal, waar zelfs de Sparta-supporters voor applaudisseerden. 3-6 — en daarmee was het laatste woord aan Victoria.
Hoewel de wedstrijd bol stond van het aanvallende spektakel, mag ook het verdedigende werk niet vergeten worden. Jesse was achterin een absolute rots in de branding, met tien (!) balafnames, meerdere reddingen op de lijn én een belangrijk geblokt schot. Zelfs na een harde charge in het derde kwart beet hij op zijn tanden en kwam hij weer terug het veld in. Tibbe ging de duels stevig aan en liet zich fysiek nergens wegzetten. Zeger en Daaf, die beiden als wissel begonnen, brachten extra scherpte in de tweede helft en verzorgden een aantal loepzuivere corners die het Victoria-verdediging flink onder druk zetten.
En dan was er natuurlijk nog Kas, de keeper. Die redde een loeiharde bal uit de kruising na een vrije trap van Victoria en hield Sparta meerdere keren op de been. Zijn optreden was kalm, geconcentreerd en betrouwbaar – precies wat je van een keeper wil zien in zo’n openingswedstrijd.
Na afloop had Coach Ron geen behoefte aan een uitgebreid interview. “Ik ben daar niet zo van,” zei hij met een knipoog. Maar de wedstrijd sprak natuurlijk boekdelen. Trainer Kik kreeg ondertussen de complimenten voor de sterke start en het zichtbare vertrouwen in het team. In korte tijd heeft hij een stevig fundament gelegd, waarop dit team de rest van het seizoen kan bouwen.
Eén ding is zeker: Sparta JO11-1 is begonnen. En hóe.